Afgelopen zomer was ik te gast in Hangar K, de nieuwe werkplekhotspot in de stad Kortrijk, waar jonge talenten en gevestigde spelers samen huizen in een inspirerende omgeving. Het is een van de exponenten van de steeds maar hipper wordende stad. Daar hebben de onderwijsinstellingen zeker een belangrijk aandeel in. Ze hebben zich stevig genesteld in de binnenstad en zich niet – zoals voorheen – ver weg van het centrum van de stad neergepoot. Kortrijk is mede daardoor weer een jong veulen geworden, met initiatieven die het nieuwe jonge volkje aanspreken en ook ondernemers vinden in de nieuwe dynamiek een aanstekelijke aantrekkingskracht.
In het kader van ons boek had ik een gesprek met Kjell, die verantwoordelijk is voor de strategie, business modeling en synergie tussen de start-ups in Hangar K. Hij doet dat in functie van Startit@KBC.
We hadden het onder andere ook over serendipity en de manier waarop krachtige ideeën kunnen ontstaan door toeval. Het is een thema dat me intrigeert en die fascinatie merk ik ook bij Kjell.
Ik vertel hem over hoe men op het hoofdkwartier van een Nederlandse bank koffie aanbood op elke verdieping. Die koffie was niet zo bijzonder, maar toch gingen de mensen van die ene afdeling koffie halen bij de koffiemachine die op hun verdieping was voorzien. Op het centrale middenplein had men echter een Barista neergezet. In een hippe bar en met de beste koffie ter wereld. Het was een onuitgesproken uitnodiging om de verdiepingen te verlaten en met collega’s van een andere afdeling aan de praat te geraken. De barista was de wortel die mensen verleidde en samenbracht. Dergelijke gecreëerde ontmoetingsplaatsen zijn de voedingsbodem voor serendipity.
We zijn het er samen over eens dat serendipity dus kan gestuurd worden en dat niet alles toeval is. Het is trouwens ook een van de taken van Startit@KBC om die omstandigheden te creëren opdat die kruisbestuiving over de meest diverse sectoren kan ontstaan. Mensen samenbrengen en schijnbaar toevallige ontmoetingen teweegbrengen die kunnen leiden tot nieuwe kruisbestuivingen.
Laat ons dus wat vaker een koffie halen en ons helemaal openstellen voor nieuwe ideeën van mensen waar we anders nooit mee aan de praat zouden geraken. Sta maar eens stil bij de manier waarop je jezelf aan zo iemand voorstelt. Hoe kort en krachtig je je troeven kan benoemen. Is het maar slappe koffie of maak je er iemand mee wakker? Krijg je een instemmend knikje, een vragende blik of gefronste wenkbrauwen?
De toevallige feedback aan het koffiemachien zou wel eens voor een doorbraak kunnen zorgen om je oneerlijk voordeel écht goed te benoemen…